Pochwała poranków raz jeszcze :)

O zaletach wczesnego wstawania już raz pisałam - TUTAJ.

Od jakiegoś czasu mam jednak ochotę do tematu wrócić, gdyż nie czuję, że go wyczerpałam.

Łapię się ostatnio na tym, że kiedy wieczorem w myślach podsumowuję sobie dzień, sama jestem zaskoczona, ile w nim zmieściłam.

Bo okazuje się, że znalazłam czas na pracę, na jazdę na rowerze, na kijki, na szydełkowanie, na gotowanie, na naukę nowych słówek, na obejrzenie filmu, na zrobienie zakupów, a w międzyczasie posprzątałam mieszkanie i przeczytałam pół książki.

Bez wątpienia ważne jest tu to, że latem postanowiłam jak najczęściej być offline - nie zaglądam na głupie strony, nie gram w durne gry, nie wchodzę na wszystkie portale informacyjne jak leci. W weekendy zaś prawie całkowicie odcinam się od sieci - i bardzo mi z tym dobrze.

Największą zmianą jest jednak to, że sama z siebie wstaję najpóźniej o 6:30.

I nie dlatego, że muszę, ale dlatego, że chcę. 

Coraz rzadziej zdarzają mi się sytuacje, że mam ochotę przestawić budzik na drzemkę i pięć minut dłużej poleżeć w pościeli.

A napędzają mnie dwie rzeczy - i tu dochodzę do sedna dzisiejszego wpisu.

Usłyszałam kiedyś takie zabawne zdanie: ludzie mody nie jedzą.

Moja wersja brzmi:

Ludzie z marzeniami nie śpią! :)

Kiedy wstaję o tej szóstej, myślę sobie, że właśnie teraz, w tym momencie, na pewno ktoś wiąże buty i idzie biegać - bo jego marzeniem jest przebiegnięcie maratonu.

A ktoś inny właśnie zakuwa francuskie słówka - bo tego języka jeszcze nie zna.

Myślę też o osobach, które wpatrują się w ekran monitora i piszą swoją pierwszą powieść. Myślę o tych, którzy kroją warzywa na sałatkę, bo nie chcą w ciągu dnia jeść śmieci. 

Po prostu wyobrażam sobie ludzi, którzy właśnie robią coś fantastycznego, na co w ciągu dnia mogą nie mieć czasu. I sama też albo odpalam Skalpel, albo męczę się z brzuszkami, albo zaczynam czytać książkę, albo przygotowuję zdrowe śniadanie, albo idę na kijki, albo na rower, albo... 

Drugą rzeczą, która mnie motywuje do porannego wstawania jest to, że... jest rano :)

Jest rześko.

Nic nie zepsuło mi jeszcze humoru. 

Rano jestem najbardziej pozytywnie nastawiona do świata.

Wiem, że rano niektóre rzeczy po prostu zrobię lepiej, z większym entuzjazmem. 

Lubię raniutko uporać się też z tymi sprawami, którymi martwiłam się przed zaśnięciem - i przesz resztę dnia już do nich nie wracać. 

Nie do przecenienie jest też świadomość, która nadchodzi o godzinie 18: ha! Jestem od 12 godzin na nogach, zrobiłam sporo fajnych rzeczy, to teraz relaks - i idę na rower.

Polecam! Kolejny raz wszystkim polecam wstawanie wtedy, gdy inni przewracają się na drugi bok :)