Jak się motywuję? (II)

Ostatni tydzień, a właściwie dwa tygodnie, były kiepskie.

Nawet nie o to chodzi, że dopadł mnie leń, nie. Dopadło mnie zwykłe zmęczenie. Codziennie pobudka po piątej, potem szybko, szybko, szykuję się do pracy, ponad godzina w aucie lub autobusie, osiem godzin w pracy, półtorej godziny na powrót, szybka obiadokolacja, ćwiczenia, niemiecki, czytanie, gotowanie, korepetycje, że o skrzeczącej codzienności w postaci kurzu na meblach nie wspomnę. A następnego dnia... dzień świstaka. Mało tego. Wstaję: ciemno. Wracam z pracy, mija godzina i ciemno. Ych.

Przez ostatni tydzień zupełnie odpuściłam sobie ćwiczenia. I to jest dowód na to, że w moim przypadku zupełnie nie sprawdzają się ćwiczenia co drugi dzień, bo z jednego dnia robi się tydzień przerwy.

Dlatego dzisiaj wracam i zaczynam treningiem z Ewą Chodakowską, jutro coś lżejszego, w sobotę znowu Ewa - i niech tak już będzie :) I będzie, bo moja motywacja znów jest na stabilnym, wysokim poziomie! :)

A jeśli przy motywacji jesteśmy... :)

Od czasów liceum towarzyszą mi dwa proste hasła, które działają niezawodnie. Myślę, że ich siła tkwi właśnie w tym, że są banalne.

No właśnie... Uparcie przekonuję samą siebie, że moje życie już trwa. 

Nie zacznie się za rok, gdy schudnę, będę miała lepszą kondycję, lepszą pracę, więcej pieniędzy, mniej stresów, będę mieszkać w innym miejscu. 

Ono już trwa, to TERAZ jest czas, który muszę maksymalnie wykorzystać. Zresztą, patrząc z perspektywy czasu na październik 2012 r. mogę kiedyś dojść do wniosku, że nigdy później nie było mi lepiej :)

Kto, jak nie TY, kto, jak nie JA?

To banały, ale:

Nikt inny, tylko ja sama mogę spełnić swoje marzenia.

Nikt za mnie nie przeżyje życia. 

Nikt inny nie będzie kiedyś robił rachunku sumienia z MOJEGO życia i żałował szans, których JA nie wykorzystałam.

Zapewniam Was, że powtarzanie tych haseł odpowiednio często może zadziałać cuda! :)

***

Od kiedy zainteresowałam się minimalizmem, postanowiłam nie tylko uporządkować swoją przestrzeń, ale też zmienić nawyki.

Często narzekamy, że nie mamy na coś czasu...

Otóż czasu każdy ma tyle samo, dlatego tak ważne jest, w jaki sposób go wykorzystujemy.

Znacie to? Siadacie przy komputerze, żeby "tylko" sprawdzić pocztę. Sprawdzacie pocztę i zamiast wyłączyć komputer, wchodzicie na Pudelka, Facebooka, zaglądacie na blogi, czytacie kilka bzdurnych artykułów... i mija godzina, w ciągu której można np. pobiegać, pouczyć się słówek, posprzątać mieszkanie. 

O tym, z czego jeszcze konkretnie rezygnuję będzie osobny post - gdy już przynajmniej częściowo uda mi się wprowadzić te zmiany :)

Często narzekamy, że coś jest za trudne...

A kto nam każe od razu być w czymś mistrzem?

Po jednej godzinie ćwiczeń na pewno nie będę wykonywała ich precyzyjnie jak Ewa Chodakowska czy Tiffany Rothe.

Po kilku miesiącach bawienia się szminkami na pewno nie będę malować jak Katosu.

Po jednej godzinie nauki języka, nikt jeszcze nie zaczął płynnie mówić.

Przecież to oczywiste :)

Często narzekamy, że brakuje nam energii...

Wiem po sobie: więcej snu, więcej ruchu, zdrowa dieta - i będziemy energią wręcz promieniować :)))

Miłego dnia, drogie Panie! (i panowie też!)