Moja "dietowa" historia, czyli zapraszam na nowy cykl! :)

Dotychczas kwestie związane z jedzeniem, zdrowym odżywianiem i wszelkimi dietami były mocno na tym blogu przeze mnie zaniedbywane. A przecież czytam mnóstwo książek na ten temat, uwielbiam zdrowe eksperymenty w kuchni, zgromadziłam sporą wiedzę. Czas więc wypełnić lukę i zacząć o tym pisać! :)

Ania i diety - epizod pierwszy

Rok 2010, jesień. Siedzę w pracy, za biurkiem. W jednej ręce ściskam paczkę chusteczek, w drugiej jogurt owocowy. Obok leży grapefruit. Wchodzi klientka, patrzy na mój czerwony nos, patrzy na to, co jem i łapie się za głowę.

Ona: Co pani wyprawia?

Ja: Jem śniadanie.

Ona: Śniadanie? Pani zgłupiała! Po takim śniadaniu to pani tego kataru do lata nie wyleczy!

Mieszkania jej wtedy nie sprzedałam, natomiast przez kwadrans tłumaczyła mi, co to znaczy "zdrowe śniadanie" i dlaczego to, co zobaczyła u mnie na talerzu "zdrowym" nazwać nie można. Moja konsternacja była ogromna, ale to właśnie tej Pani powinnam podziękować za to, że zaczęłam weryfikować swoje przekonania związane z tym, co pomaga, a co szkodzi. I uwierzyłam, że zimny jogurt na śniadanie to jednak nie jest dobra opcja. 

Ania i diety - epizod drugi

Rok (chyba) 2011. Dieta South Beach - pierwsza dieta, na którą świadomie się zdecydowałam i na której schudłam ok. 5-6 kg w dwa tygodnie, w sposób bardzo przyjemny, gdyż bardzo smakowało mi to, co jadłam i dość szybko przyzwyczaiłam się do mniejszych porcji. 

Co z tego, kiedy dwa miesiące później nie było śladu po efektach. Jak to się stało? W poniedziałek pozwoliłam sobie na cukierka, we wtorek na cukierka i drożdżówkę, w środę na cukierka, drożdżówkę i salami. Poszło lawinowo.

Historia ta nauczyła mnie, że nie ma sensu stosować diety, której nie jesteśmy w stanie przestrzegać cały czas. Dlatego wszelkie rady w stylu "jedz tylko mięso, a konkretnie nóżki cielęce", "jedz to, co chcesz, tylko codziennie wypijaj dwa wiadra naszego cudownego koktajlu" albo "zero słodyczy przez najbliższe sto lat", omijam szerokim łukiem. 

Ania i diety - epizod trzeci

Całkiem niedawno. 

Po pierwsze: uwierzyłam, że jedzenie to leczenie.

Odkąd o połowę zmniejszyłam ilość spożywanego nabiału i praktycznie codziennie jem kaszę jaglaną, pozbyłam się chronicznego bólu zatok i zapchanego nosa. Bez leków, bez interwencji lekarza.

Po drugie: odkryłam, że diety są super! 

Serio: czytanie o nich sprawiło, że jestem chodzącym zbiorem przepisów na lekkie dania. I tak: śniadanie gotuję sobie wg Pięciu Przemian, bo tak lubię. Na obiad sięgam po coś z "Diety Paryskiej", bo są tam fajne przepisy oparte na warzywach i rybach. Na kolację zajadam się inspirowanymi dietą nordycką sałatkami. 

Nie wiem, co sądzicie o takim podejściu, ale mi ono ogromnie odpowiada.

Dlaczego uważam, że czytanie i pisanie o dietach ma sens?

Ponieważ teoretycznie wszyscy wiemy, jak zachować szczupłą, zdrową sylwetkę: więcej się ruszać, mniej jeść. Ot, banał. Tylko dlaczego tak niewiele osób potrafi wprowadzić go w życie?

W moim przypadku aktywność fizyczna to żaden problem. Mam jednak z tyłu głowy stwierdzenie, że 70% formy zdobywa się w kuchni... i bardzo to sobie wzięłam do serca. 

ABSOLUTNIE NIE ZAMIERZAM NIKOGO NAMAWIAĆ, BY OD DZIŚ PRZESZEDŁ NA DIETĘ I WYKLUCZYŁ POŁOWĘ PRODUKTÓW, KTÓRE LUBI.

Wszyscy wiemy, czego unikać: słodyczy, napojów gazowanych, rzeczy mocno przetworzonych, smażenia na głębokim tłuszczu... itd.

Co zatem robić?

Uważam, że w tym miejscu warto zapoznać się z poglądami osób, które żywieniem zajmują się zawodowo i których programy okazały się skuteczne. 

W moim cyklu część teoretyczną zamierzam zredukować do minimum, bardziej skupiając się na tym, jak założenia danej diety/programu można wykorzystać w codziennym gotowaniu... i mam nadzieję, że będzie Wam się o tym przyjemnie czytało. Dla mnie zaś taki cykl będzie dodatkową motywacją, by sięgać po nowe przepisy oraz szansą, by pisać na tematy, w których dobrze się czuję.

Co sądzicie? :)