Reaktancja, czyli nie zabraniaj sobie!

Znacie to? Od dziś nie jem czekolady! I jak na złość nie możemy przestać o tej nieszczęsnej czekoladzie myśleć, mamy na nią non stop ochotę, właściwie nie możemy skupić się na niczym innym, oprócz tego, że nie wolno nam myśleć o czekoladzie. A gdy już się złamiemy, wtedy nie zjemy jednej kosteczki... tylko pięć tabliczek. Ot, taki przykład z mojego życia wzięty.

Idźmy dalej. Raj, Adam i Ewa, wszystko, czego zapragną, mają na wyciągnięcie ręki. Z wyjątkiem jabłka. Na co więc mają ochotę Adam i Ewa? Na jabłko oczywiście.

Kolejny przykład, czysto teoretyczny. Mąż koleżanki. Co z tego, że ten nasz obiektywnie jest "lepszy"? Skoro to właśnie tamtego jednego nie można mieć... to wiadomo, o kim śnimy po nocach.

Mało tego! Często dochodzi do sytuacji, kiedy na czymś nam nie zależy i zupełnie tego nie chcemy. Dopóki nam tego nie zabronią! Przykład? Moja mama w Wielki Piątek. Akurat w tym dniu nie powinna jeść mięsa i bez problemu mogła się bez niego obejść przez pozostałe dni w roku. Ale w tym jednym dniu, kiedy nie wolno, będzie marzyć o parówkach, pasztetach i kurzęcych wątróbkach. 

A ja zawsze, gdy rozpoczynam dietę, marzę o babeczkach...

W psychologii opisywane zjawisko nazywa się reaktancją i polega ono właśnie na tym, że chcemy tego, czego akurat nam nie wolno. 

Wróćmy do czekolady, którą uwielbiam. W ogóle moim największym dietetycznym grzechem zawsze były słodycze. Uwielbiam je jeść, mogłam nie zjeść obiadu, ale batonika (albo pięciu) sobie nie odmówiłam.

Zauważyliście, że piszę o tym w czasie przeszłym? :)

Świadoma, czym jest reaktancja właśnie, przestałam sobie zabraniać. I dawno nie byłam tak zadowolona ze swojej diety! Nie powiem, nadal jem batoniki, ciasteczka czy desery z tłustym mascarpone, ale nie w takiej ilości, jak kiedyś!

Mam ochotę na coś słodkiego do kawy? Proszę bardzo: idę do barku i się częstuję. Maks dwoma ciasteczkami, a nie całą paczką, bo na więcej nie mam ochoty.

Skusi mnie w sklepie czekolada? Ok, do koszyka z nią! A w domu zjem jeden paseczek... albo i nie.

Przykład z wczoraj: takich deserów normalnie potrafiłam zjeść... dużo. A tym razem poprzestałam na jednym :)

Dla mnie jest to sytuacja zupełnie wymykająca się jakiejkolwiek logice... ale to działa!

Schemat wygląda tak:

nie mogłam -> jadłam

mogę - > prawie nie jem

Zakazany owoc, przez to, że nie jest zakazany, przestał kusić - u Was też sprawdza się ta prawidłowość?

PS Zjawisko reaktancji od kilku dni przerabiam w jeszcze jednej sytuacji: "Spoko, nie chcesz? To nie ćwicz".

Od kilku dni ćwiczę właściwie codziennie... ale o tym więcej nie piszę, co by nie zapeszyć :)