Wujku, czy mogę zadać pytanie? (Rozmowy z Karolcią, czyli coaching przy herbacie - Maciej Bennewicz)

Znacie książki Macieja Bennewicza? Jeśli nie, koniecznie nadróbcie zaległości! Ja dotychczas przeczytałam trzy: Coaching, czyli restauracja osobowości (muszę do niej wrócić!), Coaching, czyli przebudzacz neuronów oraz Rozmowy z Karolcią, czyli coaching przy herbacie, o której chcę Wam dzisiaj opowiedzieć. 

Książka jest genialna. Koniec. Kropka - tyle mogłabym napisać w telegraficznym skrócie :)

Myślę, że etap poradników uczących jak żyć, mam już za sobą. Był moment, że ich potrzebowałam i wskazówki w stylu "odwagi!" naprawdę były dla mnie cenne - piszę to bez ironii. Natomiast od dłuższego czasu łapię się na tym, że gotowe przepisy na życie zwyczajnie po mnie spływają. Jeśli nie przepracuję sobie czegoś sama - można mi mówić, i mówić, i mówić... nie zatrybi.

Dlatego też Rozmowy z Karolcią uważam za lekturę obowiązkową dla wszystkich poszukujących własnych odpowiedzi. Dlaczego? Bo autor stawia pytania :) Dokładnie: 300 pytań. Książka składa się ze stu rozdziałów, po każdym z nich pojawiają się tzw. pytania graniczne. Niektóre nie zrobiły na mnie wrażenia, widocznie jeszcze nie nadszedł ich czas. Natomiast inne opatrzyłam sobie tysiącem wykrzykników, zapisałam w kajeciku i... i szukam odpowiedzi. 

Pytania nie wzięły się znikąd. Każdy rozdział bowiem jest zapisem rozmowy wujcia (autora) i Karolci. Karolcia to postać nie do końca fikcyjna - osobowości udzieliły jej dziewczynki, teraz niekiedy już dorosłe kobiety, które autor spotkał na swojej drodze. 

Rozmowy te czyta się wspaniale - Maciej Bennewicz, oprócz tego, że jest naprawdę wnikliwym obserwatorem i potrafi wyciągać ciekawe wnioski - ma ogromny talent do snucia historii. To jego kolejna książka, którą po prostu świetnie się czyta. Karolcia, jak to dziecko, pyta, pyta i pyta. A wujcio odpowiada. Albo niekiedy dziewczynka sama dochodzi do odpowiedzi.

Z góry uprzedzam: bez ubaw! Książka ani przez moment nie realizuje schematu, którego przed rozpoczęciem lektury się obawiałam: naiwne pytanie - moralizatorska odpowiedź. Karolcia pyta szczerze, dla niej jeszcze nie ma tabu i nie wie, co to poprawność polityczna. Wujcio zaś czasami próbuje ominąć niewygodne kwestie - jak to dorosły.

Rozmowy z Karolcią to książka wielokrotnego użytku. Po jednorazowej lekturze nie zapamięta się wszystkiego, nie wszystko wyda się tak samo ważne, nie wszystkie historie "przemówią" do nas w jednym momencie - dlatego nie warto odkładać tej książki na półkę, żeby zbierała kurz. Ja moją trzymam "na widoku: i co kilka dni otwieram na chybił - trafił w poszukiwaniu czegoś nowego - do czego i Was bardzo zachęcam. Zdecydowanie jest to jedna z najlepszych pozycji o coachingu/samorozwoju jaką czytałam :)

Przeczytacie? Czytaliście?

PS Polecam blog autora - KLIK.