Pochwała rutyny i codziennych rytuałów

Do napisania dzisiejszego tekstu skłonił mnie fragment książki mojej ulubionej Dominique Loreau Sztuka sprzątania. Wbrew pozorom nie jest to pozycja tylko o tym, jak zaprowadzić ład w swojej przestrzeni. To głównie rzecz o tym, jak zaprowadzić porządek w swoim życiu i myślach.

Rutyna - dla mnie to słowo przez długi czas było synonimem nudy. Tymczasem ostatnio patrzę na rutynę jako coś, co porządkuje życie, wprowadza w nie ład, daje poczucie bezpieczeństwa.

Miałam okres trwający kilka miesięcy, kiedy codziennie wstawałam o tej samej porze - o szóstej. Piłam wtedy kawę, miałam czas, żeby spokojnie pościelić łóżko i ogarnąć pokój, zrobić makijaż, ewentualnie iść na kijki i w danym dniu nie myśleć już o tym, że jeszcze czekają mnie ćwiczenia.

Ostatnio jednak zaczęłam robić odstępstwa od tej reguły i wstaję w cały świat: raz o szóstej, raz o ósmej, rzadko, ale jednak zdarza mi się położyć po południu - co kompletnie dezorganizuje mi dzień. I zupełnie mi się to nie podoba.

Sięgam pamięcią kilkanaście lat do tyłu. Moja babcia mieszkała na wsi. Nie pamiętam, jak to dokładnie wyglądało w poszczególne dni tygodnia, ale dla niej zupełnie naturalne było pieczenie ciasta w sobotę, na zakupy do miasta jechało się w piątek, pranie robiła przykładowo w środę. Dodatkowy ład wprowadzał rytm roku wyznaczany porami roku i pracami w polu - to było naturalne i normalne, nikt się nad tym nie zastanawiał. I bardzo chciałabym wprowadzić taki porządek, taką rutynę do swojego życia.

Usiadłam wczoraj z kartką papieru i dokładnie przyjrzałam się temu, co jest w moim życiu stałe i niezmienne.

I tak zauważyłam np., że dla mnie rzeczą naturalną jest pieczenie ciasta w sobotę. Od jakiegoś czasu najczęściej sprzątam w piątki, żeby mieć wolny weekend. W poniedziałku, zupełnie odruchowo, staram się załatwić rzeczy ważne i pilne, żeby nie obciążać sobie nimi głowy w pozostałe dni.  W poniedziałki też ćwiczę najwięcej i najbardziej intensywnie - bo wtedy akurat mi się chcę. Tygodniowy rozkład rutyny napisał mi się więc sam:

Troszkę na siłę środę nazwałam Dniem Kreatywności, ale dzięki temu chciałabym się zmobilizować do pracy twórczej. Wymyśliłam to sobie tak, że w tym dniu dokończę rozgrzebane w ciągu tygodnia prace wykonane na szydełku i zapiszę pomysły na nowe, pójdę do kina, poszukam nowej muzyki, nowych miejsc w sieci. 

Wtorek i czwartek bez planu - jeśli wpadnie mi coś do głowy, to chętnie to uzupełnię.

Dodatkowo od jutra wracam do wczesnego wstawania i stałej pory ćwiczeń z filmikami: o 19, wtedy najbardziej lubię.

Na zakończenie, nie mogę się powstrzymać od zacytowania jednego fragmentu książki:

Dla większości z nas słowo "rutyna" jest synonimem "monotonii", "szarości". Ale co może nam tak naprawdę przynieść rzekoma swoboda działania wedle własnego uznania, własnego widzimisię, bez ustalonych godzin ani obowiązków? Czym byłaby nasza codzienność bez wszystkich tworzących ją drobnych rytuałów? Czy ich brak nie zdezorganizowałby naszego życia, nie doprowadziłby do powolnego pogrążenia się w chaosie? Czy możemy nie brać pod uwagę biorytmów, cyklów słonecznych i księżycowych, potrzeb naszego organizmu z pewnych godzinach, okresach?

Rutyna jest kołem napędowym naszego życia, buduje i tworzy naszą codzienność. 

Dominique Loreau, Sztuka sprzątania, s. 34.

Macie swoje codzienne/tygodniowe rytuały?