Ćwiczę, bo lubię :)

Napisałam to!

Ćwiczę, bo lubię.

Nie dlatego, że chcę schudnąć. Nie dlatego, że chcę sobie coś udowodnić i nie dlatego, że "wypadałoby". Bo lubię. 

Minął miesiąc, odkąd zaczęłam zapisywać tutaj, jakie ćwiczenia i jak długo wykonywałam.

Minął miesiąc, a ja uwielbiam ten moment, kiedy przebieram się w getry i odpalam kolejne filmiki. 

Minął miesiąc i ćwiczenia sprawiają mi coraz większą frajdę, bo widzę, że coraz mniej się męczę, coraz więcej jestem w stanie zrobić, moje ruchy stają się bardziej skoordynowane, ćwiczenia wykonuję w sposób bardziej płynny i nie sapię po pięciu minutach jak mała lokomotywa.

Co jeszcze dały mi regularne ćwiczenia? To niesamowite, ale:

- jestem lepiej zorganizowana. Tak układam sobie dzień, żebym wieczorem miała te minimum 40 minut wolnego;

- zgubiłam karteczkę, na której na początku sierpnia wypisałam swoje wymiary, ale widzę, że jest mnie mniej. Na pewno mam węższą talię, mniej tłuszczyku na brzuchu i pięknie podniosły mi się pośladki. No i schudłam dwa kilo :D;

- cellulit? Niedługo będę mogła odpowiedzieć pytaniem na pytanie: jaki cellulit? Z cholerstwem zwanym pomarańczową skórką zmagam się od zawsze. I co? Poćwiczyłam dwa miesiące i prawie go nie mam. Serio! Żałuję, że adres tego bloga znają moi znajomi, w przeciwnym razie z chęcią zaświeciłabym tu tyłkiem i udami, co by zaprezentować efekty :P,

- nie bolą mnie plecy! Plecy wysiadły mi jakieś trzy lata temu - były masaże, maści, spanie na podłodze - wszystko na nic. Teraz pracuję osiem godzin za biurkiem... i daję radę! Nie powiem, czasem łupie mnie pod łopatką... ale tylko czasem i nie jest to tak dokuczliwe, jak było wcześniej;

- jem zdrowiej. Nie, absolutnie się nie odchudzam, ale świadomie omijam szerokim łukiem czekoladę i chipsy, jem więcej warzyw, zmuszam się do jedzenia owoców. Byłoby głupotą ładować w siebie śmieciowe jedzenie, skoro i tak przeszłam na jasną stronę mocy :),

- endorfiny istnieją! Zawsze myślałam, że po treningu jest się zmęczonym i spoconym, a nie szczęśliwym. A jednak! Jest się i zmęczonym, i zadowolonym. I to zadowolenie, mam wrażenie, utrzymuje się znacznie dłużej niż to wynikające np. z zakupów;

- rośnie moja wiedza na temat zdrowego stylu życia. Zaczęłam więcej na ten temat czytać, także na blogach, część pomysłów wprowadzam w życie - świetnie się z tym czuję;

- mam więcej energii - ale to oczywiste;

- nabrałam większej pewności siebie - i to jest rzecz, która zadziwia mnie najbardziej i o której pewnie jeszcze napiszę. Zaczęłam się ubierać bardziej kolorowo (chociaż kocham czarne ubrania), eksperymentuję z makijażem, łatwiej przychodzi mi wypowiedzenie na głos tego, co myślę. 

Ale nie tylko o to chodzi, ta przemiana jest także wewnątrz mnie. Czuję, że mogę więcej, że mniej rzeczy mnie przeraża, na więcej wyzwań mam ochotę. Mam nadzieję, że ten stan się utrzyma, ale coś w tym jest: gdy zmienia się twoje ciało, zmienia się też Twój umysł. 

Na ćwiczenia poświęcam około 40 minut do godziny pięć razy w tygodniu. Patrząc na to, jak wiele mi to daje, wysiłek, jaki w to wkładam, jest naprawdę niewielki :)

A co robię, gdy nie ćwiczę? 

CZYTAM, na zdrowie! :)