Czynnik idioty, czyli ludzie są niedouczeni - część pierwsza

Pisałam wczoraj o tym, co według Larry'go Wingeta czyni z ludzi idiotów. Na końcu wpisu (KLIK) znajdziecie listę 10 punktów, dziś pod lupę wezmę pierwszy. Jednak zanim to, zacznę opowieścią o pewnym chłopcu z mojego przedszkola, od którego wszyscy moglibyśmy się uczyć.

zdjęcie ze strony kaboompics.com

Chłopca którego mam na myśli można spokojne zakwalifikować do grupy dzieci, których nauczyciele raczej nie lubią: nie potrafi on usiedzieć kilku sekund na miejscu, wierci się, wstaje, rozmawia, zadaje sporo pytań. A do tego... jest przeuroczy i bardzo mądry. Bardzo często zaskakuje mnie swoją wiedzą. Często przynosi on do przedszkola książeczki, które ogląda ze mną i z innymi dziećmi.

- To jest średniowieczny rycerz. Tu ma zbroję, na głowie przyłbicę. To jest zamek, otoczony fosą. Tu jest wieża wartownicza, a tu mur obronny. Zamek jest na wzgórzu, żeby łatwiej było wypatrzyć wroga.

I to mówi niespełna pięciolatek, szczerze zafascynowany rycerstwem. Ten sam chłopiec odróżnia na obrazku nornicę od ryjówki i wronę od kruka. - Skąd ty to wszystko wiesz? - pytam go czasem. - Z książek, mama mi kupuje i czyta. Mama potwierdza: jej syn owszem, lubi bajki, ale lubi też książki o wikingach, zwierzętach i najsłynniejszych budowlach. I prosi aby mu czytać i wszystko wyjaśniać tak długo, aż wszystko zrozumie i zapamięta. Dlaczego? Po prostu, bo lubi wiedzieć.

Hmm... rachunek sumienia. Kiedy uczyłaś się czegoś po to, żeby wiedzieć? Nie po to, żeby zdać egzamin czy zabłysnąć na rozmowie rekrutacyjnej, tylko po prostu: bo coś cię zainteresowało? Fakt, czasem mam dosyć, kiedy mój przedszkolak pyta: dlaczego?, ale staję na uszach, żeby go nie olać i nie zniechęcić, niech ta jego dziecięca ciekawość nigdy nie przemija.

Po tym wstępie wracam do sedna, czyli

Ludzie są niedouczeni

Niedouczenie wg Wingeta jest jedną z przyczyn niepowodzeń życiowych, ale też jedynym punktem na liście, który jest w stanie wybaczyć. Bo jeśli ktoś nie wie... i nie wie, że powinien wiedzieć, to jest nieświadomy własnej ignorancji i w zasadzie niewiele może z tym zrobić. 

I teraz tak: są dziedziny, w których, jeśli tylko nam to nie przeszkadza, możemy pozwolić sobie na całkowitą ignorancję, bo brak tej wiedzy w żaden sposób nie wpłynie na nasze życie. Na własnym przykładzie: nie znam się na pszczelarstwie, ogrodzie i motocyklach, dopóki jednak nie mam pasieki, ogrodu i motocyklu, nie muszę się na tym znać i nikomu tym krzywdy nie robię. 

Są jednak dziedziny, w których nie możemy pozwolić sobie na ignorancję. Larry Winget twierdzi, że są to pieniądze, biznes, wychowanie dzieci, życie (co to znaczy?), zdrowie, sukces. 

Ja dopisuję tu jeszcze sprawy związane z naszym wykształceniem i pracą. Nie ma opcji, żebym nie potrafiła odpowiedzieć na jakieś pytanie związane z moją pracą osobie, która oddaje swoje dziecko pod moją opiekę. Absolutnie nie roszczę sobie prawa do nieomylności. W przedszkolu pracuję dość krótko, więc na tzw. doświadczenie nie do końca mogę się powoływać. Jeśli nie wiem od razu, szukam odpowiedzi w książkach, na forach, u koleżanek z dłuższym stażem. Jeśli nie wiem czegoś na już, to będę to wiedziała po jakimś czasie.

Larry Winget pisze tak:

Obudź się! Przychodzi taki moment, kiedy trzeba przestać zasłaniać się ignorancją i zastanowić się, co jest nam potrzebne, aby zacząć iść do przodu. Rozejrzyj się wokół, popatrz, co robią inni i dowiedz się, co się sprawdza, a co w ogóle nie działa. (...) W jakimś momencie musisz zdać sobie sprawę, że Twoje zachowanie Ci szkodzi i pora je zmienić. 

Czy istnieją kwestie, których nie znasz, ale które chciałbyś poznać albo które musisz poznać?

Czy istnieją informacje, które pomogłyby Ci odnieść sukces, być zdrowszym, bogatszym i szczęśliwszym lub być lepszym rodzicem?

Zrób listę zatytułowaną Nie wiem następujących rzeczy. I dowiedz się, doucz, dopytaj, doinformuj.

Ile punktów liczy Twoja lista? Moja... kilkanaście. Na razie. Bo jeśli będę do niej regularnie wracać, to na pewno pojawią się kolejne. W tej chwili nie wiem, jak robić dobre zdjęcia, angielski cały czas kuleje, powinnam poczytać o integracji sensorycznej i ciut więcej o rozwoju pięciolatków. Czy zamierzam coś z tym zrobić? Oczywiście, bo jeśli wiem, że nie wiem i nie zmieniam tego stanu rzeczy, to sama siebie mogłabym nazwać idiotką - a tego nie chcę.

I co Wy na to? Larry Winget całkiem sensownie pisze, co?